eskileri karıştırırken 1,5 sene öncesinden bir fotoğraf buldum sözlük. bardayım, sinir krizi geçirdikten sonra sakinleştiğim zaman. gülümsüyorum içimdekileri gizlemek için. çok iyi hatırlıyorum, 10 mayıs cumartesi. yanımda en yakınlarım, kardeşim dediklerim var. önümüzde tekilalar dizili. dağılmadan, her şey iyice boka sarmadan önce son bir araya gelişimiz. şimdi herkes ayrı yerde, kimimizin ilişkisi kesilmiş, kimimiz hala kin barındırıyor içinde. veya hepten silmiş, hissiz. garip hissettim şimdi bu fotoğrafı görünce. ne olursa olsun özlüyorum hala bir arada olduğumuz zamanları. bir daha o zamanki gibi olmayacağımızı bilmenin çaresizliği var içimde. insan özlüyor yine de.
