ne zamandır neden ölmüyorsun? sorusuna cevap arıyorum:
şiirlerim var benim,
en güzelinden.
onların satırlarında ölüyorum.
her hecesine ayrı kan kusuyorum.
onlar beni sevmiyor.
içimde fırtınalar kopuyor.
yüreğimdeki dipsiz denizimde,
altımdaki küçük salla yol alıyorum.
sandalım, fırtınama kurban gidiyor.
denizimden kan fışkırıyor her yerime.
yüreğimin duvarlarının her bir tuğlası,
nefret kusuyor yüzüme.
duvarımın dibine çökmüş,
sevgi kaybından ölüyorum.
kimse bilmiyor.
kendime kızıyorum.
kan damlaları saçlarıma dökülüyor.
kırmızıya bürünüyorum.
kan her yeri ele geçiriyor.
anılarımda kendimi bulamıyorum.
bedenime, yüreğime yerleşemiyorum.
her birisi,
ayrı yabancı, ayrı el ruhuma.
hepsi beni hor görüyor.
herkes gibi.
