ciddi olarak ayrılmamızın ardından 14 ay geçti, ağaca yapışan zamk gibi beynime yapıştı. kurtulamıyorum. gece yatarken kafamda öyle komplolar öyle hayaller kuruyorum ki bu unutma evremi daha da zorlaştırıyor. c2 açmış mesela, kafamda bir sürü karakter modeli var, hangi kılığa bürünsem de ağzından bir iki parça bir laf alabilsem diye düşünüyorum. bu nedir ya allah belasını versin ya.
hazır gelmişken ikinci itirafımı da yazayım; bugün o kadar toplum üzerindeki psikolojik deney videosu izledim ki, hukuka olan aşkım benim için birazcık eksilere düştü sankim.
