Universite yıllariydi. Kantinde 5-6 kisilik bir ekip oturmus sohpet ediyordu. Aralarinda tanidigim iki tanesi vardi.buyur ettiler hayir diyemedim oturdum bende..tanimadigim insanlarin oldugu ortamlarda başlarda hep utanirim ve eger birazda kasintiysa ortam hemen kalkma istegi duyarim.
Aralarinda fakulteden bir kizin baska fakulteden bir kiz arkadasi vardi. Kendisi saatlerce , aglayarak izlenebilecek bir guzellikteydi.guzelligi oylesi caresiz bırakacak cinstendi..
masada ona dogru yapilan kurlarin yaydigi enerjiye hic dahil olmadan uzunca susarak 10 dakika kadar gecmisti.arada kacamak bakislarla gozlerimi guzelligine müptela etmeden , birkaç fırt alarak teselli etmistim..
O yillar neredeyse hic kitap okumadigim zamanlardi.dolayisiyla arada okudugum kitaplarda guzel cumleler ,kurgular olunca ruhum altin bulmus gibi oluyor ve beynim sunger gibi emiyordu yazilanlari..işte tam bu yuzden yazdim bu basligin altina..
Onlar edebiyattan siirden kitaplardan filan bahsediyorlardi.herkesler okuduklari begendiklerinden bahsediyorlardi.ben susuyordum..
Kız birden cantasindan bir kitap cikardi.bunu yeni aldim dedi ve ilk sayfasini acti.. sizofren aska mektuplardi kitap.. birden heyecanlandim.okudugum nadir kitaplardandi.
Vucudum o masadayken bakislarimi yan masaya cevirdim ve ezberden basladim:
Yalnizim..bunca aci birtek soze nasil sigabiliyordu.ve aldim o sozu dudaklarinizdan kalbimi onunla parcaladim... seklinde ilk sayfayi ezberden okudum.kizda kitaptan takip ediyordu...
Sonrasini uzatmicam.onunla guzel gunlerin baslangiciydi bu..
