"Sorgusuz sualsiz gelip insanın içine yerleşiyor hüzün. Niyesini bilmiyorsun. Zamansız geliyor. Kalabalıkların tam ortasında yaşıyorsun hüznünü. Onlara dahil olmak değil; kurtulmak, uzaklaşmak, tek kalmak istiyorsun. O kadar benimsemiş olacaksın ki kimseye ses etmiyorsun, başkasına tattırmıyorsun hüznünden. Yine her zamanki gibi en iyi eşlikçi Morrissey oluyor. Sonra bir şiir okuyorsun. Bitiyor, tekrar başlıyorsun okumaya. Tekrar, tekrar, tekrar. Her okuduğunda başka bir şiir başlıyor. Okuma yazma bildiğin için şükrediyorsun. Sonrası malum. Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün. O kadar çabuk. O kadar kısa. ''
