konu tabi ki yine aşk ve akraba ilişkileri. austen'in sade ama tahlilleriyle güçlendirilmiş, kültleşmiş dili burada da var. en başta karakterler güzel kuruluyor, öykü güzel başlıyor. ilk yüz elli sayfa gayet akıcı. hafiften şaşırtan olaylar, aksilikler, marianne ve elinor'un çatışması filan derken ortalık şenleniyor. fakat iki yüzüncü sayfalara doğru bir sıkmaya başlıyor ki... aman yani. aynı olayların farklı şekilde pişirilip pişirilip öne sunulması, öyküyü sakız gibi uzatmaktan başka hiçbir şeye yaramayan, karakterler hakkında hiçbir bilgi vermeyen gereksiz olaylar silsilesi... mrs. jennings'in elinor ve marianne hakkındaki düşüncelerinin ne olduğunu hem sözel hem de pratik olarak gördükten sonra; ısrarla, defalarca gergin ortamlar oluşması ve aynı tarz iğneleyici konuşmaların tekrar edilmesi çook sıkıcı.
eğer roman daha kısa tutulsa çok iyi olabilir.
şimdi?
ortalama altı.
aile ilişkilerini, 'biz' olmayı, aşkta sağduyunun önemini filan anlatıyor. aralarda beş, altı tane not edilecek cümle de var... bana sorarsanız okunmaya çok da değmez, ama okursanız da çok da bir şey kaybetmezsiniz gibi.
bence okumayın.
ha yine de elinor'un akılcılığını, marianne'nin akraba ilişkilerinin kökleşmiş hatalarına baş kaldırışının hor görülmesi filan dönemin ingiliz yaşantısı hakkında fikir sahibi edebilir...
filmi seyretmedim. izleyeyim, editler, belki onu da yerden yere vururum.
kısa: gurur ve önyargı'nın harikuladeliğine hiç yanaşamayan ortalama altı roman.
