sözlü kültür geleneğinden hala kurtulamayışımızdır.
Okumuyoruz. Kitabın ilk emri "oku!" olsa da.
Ne gerekli bilgilere erişmek için okuyoruz ne de artık eğlenmek amaçlı bile okumuyoruz. (bkz: özet geç piç)
yıllardır gençler 300 kelime ile konuşuyor diye hayıflanılırdı, oysa şimdiki gençler 300 kelimeyi okumuyor bile, halimiz hakikaten vahim. (#29346471)
Temel bilgi kaynağımız maalesef kulaklarımız. o şunu dedi, bu bunu dedi, ben de soğudum...
Yine soğuyabilirsin, soğuk kalabilirsin ama diğer canlılardan temel farkımız olan düşünme, idrak edebilme, sorgulayabilme, anlamlandırabilme yetilerimizi kullansak ve bunu asli ve temel kaynakları kullanarak yapsak daha doğru olmaz mı?
Neticede herkes öncelikli olarak kendisinden, yaptıklarından ve yapması gerekirken yapmadıklarından sorumlu ise, öncelikle biz kendimizi sorgulayalım, acaba biz kendi mesuliyetimizi yapıyor muyuz? ondan sonra dilediğimiz üçüncü şahsı eleştirebiliriz.
Unutmayın düşünmek dinin gereği olduğu kadar ve daha da önemlisi insan olmanın gereğidir.
Düşünebilmek için hazinemizde olması geren bilgi parçacıklarının mümkün olduğunca organik ve katkısız olmasına dikkat edersek pek çok sorunu çözebiliriz. ama 300 harflik bir entry bile "okuyamıyorsak" işte bu bittiğimizin resmidir.
