aralarında sevgi, saygı bulunan kimselerdir dost olanlar. birbirleri için kötü şeyler düşünmez dostlar. birbirlerini sayar, birbirlerini dinlerler. bu bakımdan aynı şeyleri düşünürler, duyarlar.
evet, gerçek ve sürekli dostluk düşünce ortaklığından doğar.
insanların düşünceleri uyuşmadı mı dost olamazlar. dost olmak bir yana böyle insanlar birbirlerine düşman da olurlar.
dost, insanın en büyük dayanağıdır. acımıza kendi acısı gibi ortak olur. sevincimizi de kendi sevincisi sayar. oysa dostu olmayan birini düşünelim . bu dostsuz insandan daha yalnız kim vardır? bir derdini açamaz, bir sıkıntısını söyleyemez. çünkü insan dostlarıyla birlikte olduğu zaman acılarını da sıkıntılarını da unutur.
dostluk bir kuvvettir. tabii gerçek dostlar için bu söz doğrudur. gerçek dostlar, insana akrabalarından da yakındır. kara günlerimizde nice akrabalarımız bize yüz çevirirler; ama gerçek dostlarımız bizim yanımızda bulunur. boşuna mı demişler atalarımız ''dostun iyisi kara günde belli olur.'' diye.
