"doksanlı yıllarda, cem özer'in programına orhan pamuk çıkmıştı. arada giren görüntülerde, sokaktaki insana mikrofon tutulup orhan pamuk'u tanıyıp tanımadıkları soruluyordu.
modern görünümlü, makyajlı genç kızlar genellikle tanımıyordu yazarı. hatta "kim o, yeni bir popçu mu?" diye soran bile vardı (doksanlar popun altın yıllarıydı, malum). hasbelkader adını duymuş olanlarsa en fazla birkaç kitabını hatırlıyorlardı.
o sırada görüntüye başörtülü bir kız geldi. kız orhan pamuk'un romancı olduğunu söyledikten sonra cevdet bey ve oğulları'ndan başlayıp eserleri tek tek saydı. kitapları okumuş olduğu, yüzündeki ifadeden belliydi.
"islamcı" gençler, bugünlere bu ciddiyetle geldiler. neredeyse yetmişlerin sosyalist gençliğini hatırlatan kültürlü simalar halinde. gençliğin geneli 12 eylül sonrası cehaletinin pençesinde kıvranırken onlar zamanlarını okumak ve tartışmakla geçirdi"
başörtüsü takmayanlar ne yapıyor peki?
bir kısmı bülent ersoy'un tenasül hayatıyla ilgilenmekle meşgul... bir tık daha bilinçli olanlarsa fazıl say'la hemfikir: ulke şeriata gidiyor, "tiz vakitte" terk etmek lazım.
bir şeyler yapılması gerektiğini düşünenlerse çeşit çeşit: bazıları ordunun harekete geçmesini bekliyor. hatta darbe bile fena fikir değil onlara göre.
şuurlu bir azınlıksa sivil toplum örgütlerinin çatısı altında birleşerek laik ve demokratik kazanımlarını korumaktan yana. tehdit altındaki yaşam tarzlarını sorguluyor, eksiklerini görüyor, çözüm arıyorlar.
aslında atatürk'ün kızlarının mücadele tecrübesi az: sahip oldukları haklar onlara armağan edildi çünkü. ama şimdi ilk defa o hakları korumak zorunda kalabileceklerini hissediyorlar. çağdaş yaşamı destekleme derneği'nin kapısını çalıyorlar mesela.
delikanlılar, son sözüm size! şeriat endişesi duyarak ürperen kızlara ceketinizi vermenin zamanı gelmedi mi?"
