oyun gerçekten harika. tekrardan bitirdim, hikaye olarak beni diğer oyunlardan daha fazla içine çekti açıkçası.
spoiler içerebilir, ona göre okuyun hala oynamamış varsa.
yeniçeriler birçok osmanlı seven türk'ü gururlandıracak şekilde güçlüydü. ciddi manada mini-boss olmuşlar. ölmüyorlar, atletikler. ezio'ya rakip olamasalar da, diğer tüm papalık askerlerinden daha iyi oldukları kesin.
sultan süleyman güzel işlenmiş ve anlatılmış. klasik " osmanlı kanlı, soykırım " vesaire muhabbetine girilmemiş. hatta özellikle " istanbul'un düşüşü " terimi değil " istanbul'un fethi " terimi kullanılmaya çalışılmış bazı noktalarda.
hekimleri anlatırken, osmanlı'nın sağlık hizmetleri için halktan para almadığı söylenmiş ve övülmüş.
bunlar tabi ki türkler için güzel şeyler. bir de oyunun genelindeki güzelliklere değinmek istiyorum.
altair'li sahneler müthişti.
altair'li sahneler müthişti.
ezio'nun altair'i sandalyede " malum " halde bulduğu sahne ve " sır falan yokmuş. sadece sen ve ben dostum. " demesi tüyler ürpetecek kadar müthişti.
