Kendimi boşlukta hissediyordum. kimse yoktu cevremde evet. nasil oldu bilmiyorum. gözüm dönmüşťü kimsem yoktu... Gerçekten hic bir kimsem.
Gözlerimi actigimda bir yogun bakimda yatiyordum... inanilmaz acı cekiyordum bedensel değil ama bu acı. gözlerimi açtığımda onun olmamasi idi. onun dedigim, sevdiklerimin bir toplami. bunun icin yapmadim, gösteris degildi elbette ki amacım.
çok kötüyüm evet sözlük bu yazdigini hic bir zaman anlayamayacak. okuyacak ama bilmeyecek ben oldugumu... bilmesin ben yolumu cizdim yani gayret ediyorum...
sevgisinin yalan, kendisinin bir insan olmadığını öğrenmek zor degildi. kendisi söylüyordu elbette bunu ama uzaklasmiyordu. yine ve yine her zaman yaklasiyordu, peki bunu neden yapiyordu? benimle derdi neydi?
o kadar zaman sonra hayatina aldigi kadinlar yetmiyor muydu ona? onunla hic bir sey paylasmadigim ona istedigi en cok istedigi seyi vermediğim halde, bedenimi.... neden geliyordu? ve bunun icin olmadigini söyleyerek..
bana bir sey hissediyormus gibi hissediyordum. neden korkuyordu ki aciklamaya? yada gerçekten ben kendime yalan söylüyorum. sadece istedigini elde etmek icin benleydi. ama öyle olmamali hayir. hayir öyle olamaz.
sonra döndüm kendime, kabuğuma çekilip tam da unutmaya calisiyordum.. buna çalışırken o benim yasadiklarimdan habersizce uzaklarda gönül eglendiriyordu. sonra isi bitti yine bana döndü. dönmen niye? merak etmen niye beni? madem tartışacaktı neden onu bile yapmiyordu? hep yarida kesiyordu...
acı cekiyordum. bunu bilmese ona yalan gibi gelse de bunlar... iliğime kadar acı cekiyordum...
ayri dünyalarin insanlariydik.. sadece ismini biliyordum ve nerde okudugunu... komik belki...
değer veriyordu bana en azindan öyle söylüyordu. amacinin bir tek beni elde etmek olmadigini söylüyordu... belkide hakliydi istese elde ederdi. madem öyle neydi ki amaci?
duygularla isim yok diyip duruyordu. o zaman ona hislerimi itiraf ettigimde neden birakip da gitmedi.
hic bir zaman yanimda olmuyordu.. ne zaman sorunum olsa yalnizdim. bir tek o degil kimsem yoktu. herkes yabancı geliyordu bana... belli bir derdimde yoktu.
belirsizlikler dünyasinda yasiyordum. ne yapacagim belli degildi...
uyuyamiyorum neden mi buradayim?
neden mi bunu yazdim?
size ne ki, kime ne...
ulaşacağı bir adres yok sadece şu zımbırtıya yazıp duruyorum çünkü iyi geliyor bunu yapmak. birileri, tanımadığım birileri bunu okuyacak en azindan... en azindan bu beni rahatlatiyor...
unutmak kavrami var,evet biri gelir ve unutursun sanarsın o seni seviyor, ilgileniyor...
herneyse.
gece güzel.
yine herkes uyudu. kimse yok!
