43.
-
kelimelerin sonsuzluğunu ağaca yüklemektir.
kimi mektup almasını sever kimi yazmasını. ben yazmasını sevdim hep. adressiz mektuplarımın tek sahibine.
kelimeleri kağıda erittim, cümleleri zarfa koydum. sen sustun.
bende öğrendim çok sonra sessiz harflerle konuşmayı.
ama gene yazıyorum içimdeki deniz kızı susmuyor bir türlü. sadece bekliyor, gelmeyecek şafak gününü.
