Hepsinin yeri ayrı olan mevsimlerin ayrı ayrı sevilmesi hadisesidir. Yazın sıcağı sizi denize kavuşturur belki de, ilkbaharın açan çiçeklerinde, hayatı yeniden doğuşu görürsünüz, kış sizi sıcak için şükrettirir, bir doğalgaz borusunun bile hayatınıza nimet olduğunun farkına varırsınız. Ama benim için sonbahardır en sevileni. Her ne kadar, artık mevsimler içiçe geçse de, sonbaharın hüznü, hafiften soğuğa kırpan gözüyle, hüzne boğar sizi. Melankoliden çıkmak istemeyen bünyeniz, dökülen yapraklar, kelaynak gibi kalan ağaçların arasında uzunca yürüyüşlere iter. Battaniyeler, hatta yorganlar sarar bedenizi. Yatağın soğuk tarafı hep soğuktur orası ayrı.
