ben yalnız yaşamaktan bahsediyorum. öğrencilik, iş hayatı.. çok fark etmiyor gerçi, anneden uzak yaşayıp, bi haftalığına ziyarete gelmesi yeterli.
perdeler altın vuruş. çamaşırlar, zemin, çatal bıçağın domestosa yatırılması falan derken en son perdeler kalır.
yıllardır "yük" taşıyan valide ağrıyan sırtına rağmen o perdelerin de canına okur. utanırsınız, "anne perde.. perde, anne.. işte güneş girmiyor hepi topu. temiz olması şart mı?" demenize kalmadan o perdeler siz yokken çıkarılır, yıkanır, asılır.
anne, gider. eve yorgun argın, mutsuz, kayıtsız gelip de o sigara yakılacağı an yumuşatıcı kokusu gelir burnunuza.
koca gün para kazanmaki araba sürmek, asılınacak kızdan bi "kırıtış" almak falan hikayedir.
o gece, o an, artık en hayati şey o temiz perdelerin çevrelediği odada sigara içmek ya da içmemektir.
