erken büyümek zorunda kalmış, iki de bir berber parası verilmesin diye kafası sıfıra vurdurulmuş, dayak yiyerek dayak atmayı bir ikinci kişi ile iletişim biçimi olarak öğrenmiş/öğretilmiş, eve iki gün uğramasa yokluğu hissedilmeyecek denli önemsenmemiş, hani o kilişe olan "kendi ayaklarının üstünde durmak" mottosu vardır ya, bizzat onun hakkını çok küçükken vermeye başlamış çocuktur. geliştirdiği, kayıtsızlık, güvensizlik, hırçınlık, yanlış guruplarda yer almalar, varolma çabasıdır.
dünyanın en korkunç değil, en sevilmemiş çocuklarından biridir bu olsa olsa.
