Emperyalizm, Lenin'in dediği gibi, siyasi gericiliktir. Bu, 20. yüzyılın başından beri böyledir. Ve bugün o gericilik, çok daha açık bir biçimde halkların karşısındadır. Emperyalizm bugün de dünyaya insan hakları, demokrasi veya refah değil, işgaller, şiddet, zorbalık, halkların hegemonya altına alınması, talan ve yağma getirmeye devam etmektedir.
Emperyalist müdahaleler azalmak şöyle dursun, 1990 öncesiyle kıyaslanamayacak yaygınlıkta ve yoğunluktadır.
Emperyalizm, halen üretici güçlerin gelişiminde en büyük engeldir.
Tüm bunlar ortadayken, kim emperyalizmin değiştiğini, hele hele demokratikleştiğini söyleyebilir, hatta bununla da kalmayıp, emperyalizmin emperyalizm olmaktan çıktığını iddia edebilir? Kim?
Emperyalizmi anlamamak için siyaseten kör olmak lazım artık. Siyasi körlük, halklar adına büyük yanlışların kapısını aralar. "Emperyalizmi anlamamak, bugün sol adına politika yapan bir gücün başına gelebilecek en vahim durumdur!" demiştik bu yazının başında.
Çünkü emperyalizmi anlamamak, kullanılmaya sürükler.. Bu en hafifidir, daha ötesinde işbirlikçiliğe kadar savurur. Bu savrulma, halklara büyük trajediler yaşatır.
Emperyalizm, bildiğimiz, dünya halklarının yüzyıldan fazladır bildiği emperyalizmdir. Yeni teoriler yapmaya, Amerika'yı yeniden keşfetmeye gerek yoktur. Emperyalizm ve devrimler çağında karar verilecek şey; Lenin'in dediği gibi, kimin cenazesinin kaldırılacağıdır. Emperyalizmin mi, halkların kurtuluş umudunun mu? Emperyalizmi anlamak, bu soruna halkların cephesinden doğru cevap vermektir.
