felsefe dine başkaldırı olarak çıkmamıştır. doğa filozofları olarak da bilinen ilk filozoflar "evrenin ana maddesi nedir?" sorusuna cevap aramışlardır.
Ayrıca Aristotaleshem hristiyan hem de müslümanların baştacı bir filozoftur.
Eğer "Felsefe ve din kapışması"ndan söz edilecekse bu daha çok modern döneme aittir ve Newton'la başlar. Yani doğa bilimleriile.
Newton'un yerçekimi formülü, dünya da dahil evrenin genelideki bir ilişkisinin vahiyle değil, çok basit matematik formülü ile açıklanabileceğini göstermesi, dine vurulan en büyük darbedir. Bu noktada Newton'un dindar bir katolik olup olmaması konu açısından önemli değildir. Bizi ilgilendiren yol açtığı sonuçlardır.
Bu keşfedilmesi zor ama basit bir formül sonrası felsede, doğa bilimlerinden aldığı güçler, Tanrı'nın kendisini sorgulamaya başlaması çok daha yakın 19.y.y, da mümkün olmuştur. Hala kuyruk acısı çok fena olan Darwin ile doğa bilimlerinden çok büyük bir darbe yiyen din, akabinde felsefe'den de Feuerbach ile "tarıyı insan yarattı" fikri sayesinde son darbesini almıştır.
Lakin, karlarına engel olduğu sürece dine karşı savaşımda bilim ve felsefeyi destekleyen burjuvazi, kendi mezar kazıcısı işçi sınıfı ile karşılaştığı anda, dinle uzlaşmaya girdi. Dinle uzlaşma ilginçtir, doğrudan din ile değil, felsefe aracılığı ile gerçekleşebildi. Din, modern zamanda doğa bilimine karşı teoloji ile değil, fesefe ile karşı çıkabildi.
Şuan din, hala hükmünü sürdüyorsa, bu kendi becerisi ve varlık sebebiyle değil, tam tersine bir dönem kendisine karşı acımasız savaş yürüten ve sonra sisteminin varlığı için ona ihtiyacı olan burjuvazi sayesindedir.
Unutmayın, bugün harun yahya'ya, gülen'e, cübbeli ahmet hoca'ya finansal destek verilmezse, düşünceleri ile kıllarını bile kıpırdamazlar. Bu adamların finans kaynağı bizzat kapitalist ilişkilerdir.
