"bir sabah uyandığımda seni affetmiştim. sonra yine bir sabah uyandığımda senden nefret ediyordum."
ilk duyduğumda başımdan kaynar sular dökülmüş, iç organlarım eriyormuş gibi hissettiren ve sonra ki zamanlar, hatırladıkça yoğun iç sıkıntılarıyla boğuşmama sebebiyet veren, keşke hiç olmasaydım ben dedirten, bir adet dünyanın en naif insanının, çubuk krakerimin bana sarf ettiği görünüşte sadece laf, gerçekte ise ciğerlerime saplanıp nefes almamı zorlaştıran bir kurşun etkisi yaratan sözleridir.
