kendini tanımanın, daha doğrusu tanıdığını zannetmenin türlü türlü biçimlerini öğretiyor insana. üç beş günlüğüne ziyaretinize gelen ailenizi bile yadırgayıp, "ben bu kadar kötü müyüm ya?" diyorsunuz mütemadiyen. beş litrelik sırma su, biraz ekmek, çok az da makarnayla haftalarca yaşayabiliyorsunuz. bazen hijyen hastası oluyorsunuz, bazen de evin her yerini bok götürse bile umrunuzda olmuyor. yedek anahtarınız her an bir arkadaşınızın randevusu için temin edilebiliyor ya da karşı cinsle yapılan her sohbet mutlaka "evin boş" olduğuna işaret ettiğinden acayip senaryolar üretilebiliyor. hakikaten tam bir sınanma şekli. allah yar ve yardımcımız olsun, amin.
