Toplu taşımada oturmayı pek tercih etmem. Aslında tercih edemiyorum demek daha doğru olur çünkü boş koltuk bana rast gelmez gelse de ben o koltuğa çeşitli sebeplerden ötürü oturamam. Sebeplerden biri de şimdi anlatacağım olaydır efendim.
Bi gün yenikapı'dan metroya bindim ilk durak olmasından ve 4 dakika sonra kalkacağından metro boş. Bi bayanın yanına oturup kendimi sağlama aldım. Çıkardım kitabımı okuyorum. Etrafta olan bitenden pek haberim yok yani. Birkaç durak sonra bi amca (50 li yaşlarda) binmiş farkında değilim tabi. Amcanın, karşımda oturan kızcağıza bağırmasıyla kafamı kaldırdım. Adam "sen ne biçim gençsin benim bindiğimi gördün de kalkmadın ben şöyle hastayım böyle rahatsızım hiçbirinizde anlayış yok" deyu ortalığı inletiyo. Kız hiçbir sey demeden kalktı neden bilmiyorum istemsiz ben de kalktım. Amca oturdu ve gördüğü bütün gençlere laf çarpıyo. Bi kızı daha gördü "ben turnikelerden geçerken sen bana çarptın kör müsün duyarsız" dedi zavallı kız bi şey demedi. Amca bi tane de yandaş buldu kendine "haklısın amca gençler bizden daha yorgunlar daha hastalar" diye o da katıldı olaya. Ben de bi köşede sıranın bana gelmesini bekliyorum derken birisi "yeter ya rahatsız oluyoruz amma söylendin rahat bırak insanları" dedi. Amca homurdandı sonra da indi zaten.
Velhasıl ben bu gibi birkaç olayı gördükten sonra boş koltuk olsa da çok yorgun olmadığım müddetçe oturmuyorum. Amcalar teyzeler agresif valla bana çatan olur mazallah.
Bi de bizim çantaları görüp "kızım sizin çantalarınız ağırdır ben oturuyorum nasılsa verin ben tutarım çantalarınızı ayaktasınız ağırlık yapmasın" diyen ve çantalarımızı kucağına koyan pamuk teyzeler şeker amcalar var ki sayıları oldukça az.
