kabuğu kırmanın zamanı gelmiştir. taktığınız onlarca maskeyi çıkartıp atma, hatta yakma zamanıdır. çevrenizdekilere onları yeni yeni tanıyormuşcasına uzak durabilirsiniz bir an. hatta onlar buna anlam veremezler bile. ama siz bilirsiniz ki kabuğunuz çatlamış, gün ışığına çıkma zamanınız çoktan gelmiştir. az ama öz, sade ama yalansız bir hayata başlarsınız. unutmazsınız ki o anı kurtarmak için söylediğiniz tek yalan bir gün gelecek en güzel anların, anıların sonu olacaktır. kulağınıza küpe olur kabuğunuza çekilmeden önce yaptığınız hatalar ve sonuçları. "işte ben" cümlesi eşliğinde derin bir nefes alırsınız ağırlığın vermiş olduğu etkilerden kurtularak. güneş hiç o kadar pırıltılı gelmemiştir uzun zamandır, en güzel mavi gökyüzündedir şimdi. yeniden merhaba dersiniz hayata, içiniz kıpır kıpır.
