Allahım kimseye yaşatmasın bir an için aklıma geldiği çok oldu hatta en fazla mutlu oldugumuz huzurun, mutluluğun nirvanasında aklıma geldi ölüm, ve hüngür hüngür ağlayıp sarıldım anlamsız bakışları üzerime dönmüşken, o en mutlu anımda ölmesini bırak fikri düşüncesini bile kabul edemiyor insan, hepimiz ana baba yavrusuyuz, ama ne kadar istemesekte zamanı gelince biliriz bu dünyadan göçüp gideceklerini ve kendimizi buna elbet hazırlarız çünkü bu düzen böyle süregelmiş ve böyle gidecektir. Babalar oğullarını gömmemeli diye düzeni en kısa biçimde anlatan söylenilen bir söz vardır. Bir evlat ebeveynlerinin vefatını ne kadar istemese de zaten çok kez düşünüp buna kendini hazırlamıştır ama bir ömür geçirmeyi, çocuğunun anası babası, ruh eşi olarak düşündüğü birinin bunların hiçbirini yapamadan göçüp gitmesi adama öyle bir koyar ki, bunun bir karşılığı yok. Sevdiğiniz insanların kıymetini kesinlikle bilin hatta öyle bir bilin ki dillere destan olsun, sanki son kez görüyormuşcasına sarılın öpün koklayın. Ne var ki zaten elimizde sevgiden başka..
