kendisine geçmek için sabırsızlıkla beklediğim. tabii ki rutinleşmeden, kısacası herkesleşmeden kendi çapımda bir düzen sahibi olmayı kastediyorum. mesela gecenin şu saatinde ve sabaha kadar olan süreci yaşamayı hangi insan çok istiyor bilmiyorum lakin ben bundan mutlu değilim, hiçbir zaman da olmadım da. düzenli bir hayata olan özlemim bu yüzdendir. aslına bakarsak burada sabahlara kadar takılan insanların çoğu mutlu insanlar değil ve çoğu benim gibi düzenli bir hayatın ya da bir şekilde mutluluğa kavuşmanın hayallerini kurarak geçiriyor saatlerini, günlerini ve belki de aylarını. umarım hepimiz bir gün geceleri sözlüğe farkında olarak yahut olmayarak mutsuzluğumuzun bir sonucu olarak değil de, bildiğin aradığı mutluluğu yakalamış bir insan olarak gireriz. pek tabii şu da bir gerçek ki doyumsuzuz ve hiçbir zaman tam anlamıyla mutlu olamayacağız. üstelik mutsuzluğumuzun tek sebebi doyumsuzluğumuz da olmayacak. aslına da bakarsak istediğimiz de zaten ufak bir mutluluk değil mi? o halde gecenin köründe yazdığım bu hayvani paragrafı o küçük mutluluğu hepimizin yakalaması dileğiyle bitiriyorum.
