çocuklukları annelerinin yediği dayakları görmekle geçmiştir, babalarına bilenmişlerdir muhtemel o günlerde..kendileri her türlü pisliği yaparken ve buna mukabil sırtları sıvazlanırken, orospuluğa meyyal kızkardeşlerinin namuslarına bekçilik ederken bulmuşlardır kendilerini..kız arkadaşlarının ya da eşlerinin sözlerine karşılık söz bulamayınca da yapabilecekleri tek şeyi, yani şiddeti güzelleyecek hatta kutsala dayandıracaklardır zavallılıklarını..sözlükte ve daha fazlasıyla sokakta ve evlerimizde mevcut işte bu insan görünümlü yaratıklar, hem kadının hem de kendilerinin en büyük düşmanıdır...ve elbette yaşama hakkının..
