Yedinci sınıftayken mahalledeki bir abime ve bazı akrabalarıma özenip başladığım fakat sonradan yüzüme gözüme bulaştırdığım yıllar geçmesine rağmen pişmanlığını yaşadığım eylemdir.
Pişmanlık nedenime gelecek olursak; o zamanlar gençtim elbette ve hayvanları severdim. 2 tane güvercin satın almıştım o abinin etkisiyle birisinden. 20 liraya falan gelmişti. Güzellerdi de. Abi bana sürekli yardım ediyordu, beraber ilgileniyorduk güvercinlerle. Hatta kaçmasınlar diye kanatlarını bantlayıp çatıda mısırla besleyip evime alıştırmaya çalışıyorduk. Caniceydi ama farkında değildim bunun. Neyse daha sonra benim ailemle arkadaşlığı iyi olan bir tanıdığım oğlu askere gittiği için onun güvercinlerini bana vermişti ilgimi fark edince. Çok mutluydum. Güvercin sayım 12-13e çıkmıştı. Aynı muameleyi onlara yapamadım tabi. ilgilenmesi zordu. Bende güvercinlerden çok iyi anlayan bir akrabamı çağırdım. Güvercinlere baktı bunlar alışmıştır buraya dedi. Açalım uçup dönerler dedi. Bizde saldık. Çoğu uçmaya başladı. Sonra psikopat şerefsizin teki kendi güvercinlerini uçurmaya başladı ve benim güvercinlerimi kendisine çekti. Benim güvercinlerimi farkeden başkalarıda kendi güvercinlerini uçurmaya başladı. Böylece güvercinlerim sağa sola dağıldı. Sadece 2 güvercinim geri döndü. Daha sonra onlarda sıkıldı ve kaçtı. Oysa bir çocuk olarak hayallerim vardı. Daha yavruları olacaktı onların. Fakat elimden gelen birşey yoktu. Ne zaman aklıma gelse güvercinlerimi çalanlara söverim.
