öğrenci milletinin en büyük acısıdır. sevdiklerin doğduğun, büyüdüğün, aşık olduğun şehirdedir. tatil için gelirsin onları görmeye. anneni, babanı, kardeşini, sevdiceğini. sonra o tatil biter, artık ayrılık vakti gelmiştir. saatler sürecek otobüs yolculuğunda yorulacağını bildiğin halde o gece evde olduğun son anların tadını çıkarmak için uyumamaktır. sevgilinle son buluşmanda onu daha bi tutkulu öpmek, daha uzun sarılmaktır. gitme konusu açıldığında önce bakışlarını kaçırıp sonra konuyu değiştirmek için saçmalamaktır. otobüse bindikten sonra dışarıya bakmaktır, şehrine veda etmektir sessizce. her seferinde daha da zor gelir ayrılık, çünkü bilirsin ki okul bitecek yakında ama okul bittikten sonra daha az geleceksin şehrine, mesleğin seni daha da uzaklaştıracak şehrinden, sevdiklerinden. daha çok hasret çekeceksin belki de. kokularını, seslerini, bakışlarını özleyeceksin. annenin yemeklerini, babanla yaptığın ne olacak beşiktaş'ın hali muhabbetlerini, kardeşinin yaptıklarına gülmeyi, sevgilinin sana bakışlarını özleyeceksin.
zordur sevdiklerini bırakıp başka şehre gitmek, gitmek zorunda olmak.
