öküz altında buzağı aramadan, en basit haliyle; bitirilmesi gereken orospu çocuğu yuvasıdır. kürt halkının sesi olabilir, olmayabilir. işin içinde amerika, ermenistan, israil olabilir olmayabilir. zerre umurumda değil. bu örgüt ve ona katılanlar birer vahşi. orada yaşanan birer vahşet. birazdan anlatacaklarım için "savaşta böyle şeyler yaşanır" diyecekler için de "sokayım savaş"a diyorum. ve bu olayı buraya yazıyorum ki oradaki psikoloji ve savaşın en acı yüzü bilinsin. (ağır vahşet içerir.)
bundan en az 10 sene önce bir grup terörist ile çatışmaya girilir. teröristlerin pusu kurdukları yer çok sağlamdır. hava kararmak üzeredir. çatışmanın başladığı anda mermilerin ne yönden geldiğini anlayamayan bir asker teröristlerin olduğu yere doğru koşar. üzerlerine gelen askeri vurmaz teröristler. asker bulundukları yere gelince canlı olarak yakalarlar. ve öyle bir yerde bulunmaktadırlar ki kimse o bölgeye yaklaşamamakta, yaklaşan anında vurulmaktadır. ve hava kararır silahlar susar. o zamanda yardım için istenecek helikopter sadece gece uçuş sistemine sahiptir. ama bu sistem silahlara entegre değildir. o yüzden çağırılmaz.
sabaha kadar rehin alınan askerin çığlıkları duyulur. kimse bir şey yapamaz. yaklaşan vurulmaktadır.
bundan sonrasını bana anlatan kişinin ağızından yazıyorum.
--spoiler--
"sabaha kadar o çocuk bağırdı. ama inanamazsın, artık kulaklarımızı tıkadık. hiçbir şey yapamıyoruz elimiz kolumuz bağlı. bizim askerler ağlıyorlar. onlarında psikolojisi bozuldu. sesler kesildi sabah oldu. tabii gitmişler. hava aydınlanmadan kaçacaklarını biliyorduk. ama çocuğu bırakmışlardı. hayatımda gördüğüm en tarif edilemez manzara ile karşılaştım. derisi yüzülmüş, parmakları kesilmiş, cinsel organı kesilmiş, kafa derisi bir ağaca asılmış, en sonunda da kafası kesilmiş."
--spoiler--
bunu yapmalarındaki amaç askerin onlardan korkmasını sağlamak, psikolojiyi bozmak. daha sonra bir çok rütbeli ya da asker çatışmalarda korkak ve çekingen davranmaya başlıyor ister istemez. bu da onların işine geliyor.
