turban kardesler gecenin sessizliginde ormanda kaybolmuslardı. korkmuyorlardı, allah'ın izniyle hayra varacaklarının bilincindeydiler. ne cumhuriyetcilik, ne ataturkculuk onları davalarından vazgeciremezdi.
ormana gecenin yarattıgı huzursuluk hakimdi. her taraf sisliydi ve fırtına oncesi sessizligi andırırcasına urperticiydi. iste tam o anda buyuk bir feryat koptu. ardından gelen siddetli kukremeyle turban kardesler gercegin farkına varmıslardı:
laik-ül deccal onlara cok yaklasmıstı...
--spoiler--
