dayak yemek ne kelime doydum amk. bazen yemeyip yanında yattım. Hatta bazen ara sıcak servis edip, bazen de ana yemek olarak sunuyordu. işte yorulmuyorum bu kadar deyip daha fazla dövdüğü olmuştur. Başlıca sebebi yaramazlık olmakla beraber 2 nci sebep de kıskançlık. ablamı çok kıskanırdım ve bunda haklıydım. bi keresinde yemek sonrası karpuz yerken -bana az koydunuz ona çok- diye ağlamaya başlamamla babam tepsiye bi koydu. ters döndü kimse o akşam karpuz yiyemedi.
en pis ve son dayağımı da sigara yüzünden yedim. üstümde yakaladı ve vizontele deki gibi odaya geç geliyorum dedi. hayatımdaki en gergin bekleyişi o odada yaptım. annemle benim zarzor ayırdığımız elektrikli süpürgenin demir borularını bi hamlede açtı ve girişti.
o dayak son oldu. bi daha da yıldızımız hiç barışmadı. Çünkü o zaman sigara içmiyordum. benim değil ablamındı. sorma gereği duymadı bile.
şu an ise o karelerin hiçbirini unutmam. yeri gelince de yüzüne birbir çarparım. susmaktan başka hiçbir tepki vermese de.
