olayı yaşayan kardeşim kadar olmasa da ben de ağır bir travma yaşarım. evvela bir insana, zorla istemediği bir şeyi (ne olduğunun önemi yok) yaptıran bir "şeyle" aynı ortamda bulunuyor, aynı havayı soluyor olmak fikrinden uzaklaşıp, kardeşimin kendisini daha iyi hissetmesi için ne yapabileceğimi düşünürüm. Eğer yaşadığı travma nedeniyle, kimseyi görmemek, yalnız kalmak gibi bir döneme girmediyse, olabildiğince yanında olup, kendisini suçlu hissetmemesini, bunun toplumsal kirli algıyla oluşturulan aşağılık erkil bir duygu olduğunu falan anlatmaya çalışırım. her zaman yanında olacağımı, bu ağır tiksinti veren olayı olabildiğince çabuk unutup, hayatına kaldığı yerden devam edebilmesi için elimden ne geliyorsa yapacağımı falan anlatırım. imkanımız varsa, bir süre şehir ya da ülke dışına çıkartırım ya da çıkmasını sağlarım. olaylardan, kişilerden biraz uzaklaşması iyi gelecektir.
sonra eğer ona bu pisliği yapan "şey" yakalanmışsa, benim ona ulaşma imkanım varsa karşısına çıkıp, bu yaptığı adiliğin hesabını sorarım. ama döverim, öldürürüm, aynını ben de ona yaparım şeklinde değil, laftan anlamayacaktır ama olabildiğince anlayacağı dilde aşağılarım onu. Ve onun kim olduğunu, nasıl aşağılık birisi olduğunu tüm dünya, onu tanıyan, tanımayan herkes bilsin, normal hayatına dönüp, hiçbir şey olmamış gibi devam edememesi için aşağılık suç işlemiş bir zavallı olduğunu duyurmaya çalışırım. neticesinde de tecavüzcüleri koruyan mahkemelerimizde sonucun bu şekilde olmaması için, gerekli cezayı alması için ne gerekiyorsa yaparım takipçisi olurum.
