dost deyince benim aklıma lise arkadaşlarımdan birisi gelir özellikle. başta bana laf soktu diye dövmek istediğim insan sonradan uğruna herkesi karşıma alabileceğim insan durumuna gelmişti. çocuk gibiydik, birlikte çocukluk yapmayı sevdik. kolkola girip çarşıda duman şarkılarını bağırarak söyledik. eğer bu yazıyı hala okuyorsan dostum hani birisi olur yanyana gelince dünyayı takmazsınız ya, işte o insanı kaybetme.
üniversiteyi bitirmek üzeresindir, veya bitirmiş artık meslek sahibi olmuşsundur. ama yanyana gelince hala kolkola şarkı söyleyerek yürüyebiliyorsan mutlu ol ve anın keyfini sür, herşey siyaset veya para değil.
