Mayıs 2009 da, üniversite son Sınıftaydım.
Erkek kardeşim Çukurca da askerdi. Yaklaşık 20 gündür haber almamıştık. Böyle her gün şehit haberleri geliyordu ve ailem parçalanmıştı. Abimin bedelli askerlik yapmasına izin vermedi diye annem babama kızgındı. Babam akıllansın diye karga tulumba askere gönderdi diye it gibi pişmandı.
Mayıs sonu Çukurca da Çatışma oldu. Hantepe de 15 asker şehit oldu dendi. Benim kardeşim hakantepe de askerdi. Ama altyazılar sürekli hantepe diyordu. Hep onların yanlış yazdığını düşündüm. Abi'm zaten burada 40 kişiyiz diyordu. Yani bu 15 in içinde olduğuna emindim.
Milliyet in sanal gazetesinde şehit askerlerin fotoğrafları vardı. Bir sonraki fotoğraf için tıklayın yazıyordu. Yani bir sonraki asker Abi'n mi değil mi tıkla gör diyordu. Bütün askerler birbirine benziyordu. Listede Tolga diye bir isim vardı. Soyadı da yazıyordu. Ama benim Abi'm Tolgahan dı. Buna rağmen ben o askerin Abi'm olduğuna emindim. Resimler bitti. Abi'm çıkmadı. Ama bir türlü imkan veremiyordum. Abi'm kesim ölmüştü. Ölen sizin Canınız olduğunda vatan millet Sakarya hikaye oluyor. Elinden gelse askerliğini 37482 sene tecil ettirecek tiplerin çıkıp da şehitler Ölmez vatan bölünmez demeleri bana komik geliyor. Benim Abi'm ölmesin arkadaş! Senin kuzenin de ölmesin! Sen de ölme! Herkes yaşayabilsin! Yeter, ağlamasın kimse. Tabuta koyacak bir ceset bile gelmiyor bize. Şehit cenazesi dedikleri belki bi iki Parça kol filan. Paramparça gencecik çocuklar. Körü körüne ölmesin kimse. Aşırı duygusal, sağduyusuz ve düşünmeden Konuşmasın kimse.vatan sağ olmasın.
