Burada konuşulması gereken şey: abdullah gül'ün babacan tavrıdır. Şehit çocuğuna içtenlikle sarılmış, şehit yakınları bizzat sayın gül'ün yanına gelip el sıkışmışlardır. Gül, şehit çocuğunu tekrar öne almıştır. Erdoğan oradan ayrılırken, çocuğun yanağını okşamış, fakat çocuk abdullah gül'e doğru dönüp sarılmıştır. çok ilginç.
11. Cumhurbaşkanı abdullah gül'ün zihniyetini beğenmesem de, devlet geleneğini ve alicenaplığı bilen bir insandır.
gül'ü sevecenliğinden başka, sarkisyan şerefsizine "erivanlı türkler, vatanlarına geri dönmelidirler. En doğal haklarıdır" deyişiyle hatırlayacağım. Revanımıza dönemedik ama, ilk kez bir cumhurbaşkanı erivan'ın türklere ait olduğunu vurgulamıştı. Bu iyiliğini asla unutmayacağım.
