bu gece yine güzel olandır. ara sıra yaşadığım dünyayı benimseyip onu sevmekten çok gökyüzünü sevip ona özlem duyuyorum ben ve bu daha çok hoşuma gidiyor. sanırım beni kendisine bu kadar çok fazla "gel hadi" diye çağıran başka bir yer yok. bazen düşünüyorum, ölmeden önce ben öldüğümde beni yakıp küllerimi de uzaya atacak birilerini bulmalıyım diyorum. bunun sadece küçük bir matematiksel ihtimal olarak orada bir yerlerde durması dışında gerçekte hiçbir şekilde olamayacağını da biliyorum. her şeye rağmen şahsımı huşu içerisinde bırakan o yerde bulunmanın hayalini kurmayı dahi seviyorum.
