özgürlüğü yanlış anlamış bireylerin yeni bir önermesi daha. aslında önerme kendi içinde paradoksal değil, beyinlerin özgürlük anlayışı biraz kıt olduğu için paradoksal olarak görülüyor. paradoksal olan birşey aranıyorsa, özgürlüğün kendisi yegane paradoks kaynağıdır. özgürlük, karışacaksada bana kimin karışacağına kendimin karar verebilmemdir.
özgürlük, şu anda benim yaptığımın dahi tersine herkesin kendi özgürlük anlayışını kendisinin belirlemesi demektir. özgürlük, sen kendi istemediğin birşeyi zorla yapıyorsan özgürlük değilmiş. vay be. demek ki "çalmamak" bir özgürlük ihlali. hukuk, toptan bir özgürlük ihlali. ben çalmak istiyorum belki fakat devlet benim bu özgürlüğümü kısıtlamış. buna ne diyeceksin? ha, anarşik mi oldu biraz? tamam. sokakta çırılçıplak gezmek hukuka aykırı mı? hayır. gezebiliyor musun peki? ha? ahlaka aykırı mı? ben senin ahlak normlarına uymak zorundamıyım peki? hangi ahlak normu? kimin ahlakı? neyse olayın felsefesine girmeye gerek yok. iki epigrafla bitirmek istiyorum efendim.
"özgürlük mahkum olduğumuz, dolayısıyla hiç elde edemediğimiz şeydir"
sartre
"özgürlük, kendini bir yere, birşeye bağlamak değil ise o zaman ne işe yarar ki!"
cemil meriç
