duyulduğunda tüyleri diken diken bu söylem ele alınamdan önce "ortada uğrunda ölebilecek bir devlet kalmış mıdır ?" sorusuna cevap verilmelidir.
bir ülke düşünün ki ekonomisi neredeyse çökmüş. gençleri işsiz, ümitsiz. yönetenleri ülkeyi değil üzerinde oturdukları koltukları düşünür olmuşlar sadece; yönetilenler ise daha fena... onlar hiç bir şey düşünmez olmuşlar. en fazla akşam izledikleri dizinin bir sonraki bölümünde ne olacağını merak ederek yatağa girecek kadar boşalmış beyinlerinin içi... ayrıca bu ülke kendini finanse edebilmek için neyi var neyi yoksa da satmış. yada satılmış birileri tarafından. neyse ne... sonuç olarak dış güçlerden izin almadan kılını bile kıpırdatamaz olmuş. ha bir de terör illeti yapışmış yıllardır yakasına ama hep görmezden gelinilmiş bu sorun da. birilerinin hesapları bozulmasın diye gencecik yaşlarında bayraklara sarılıp toprağa verilen yiğitlerin arkasından dökülen göz yaşlarının hesabı sorulmamış.
peki hep böyle miydi bu ülke ? dedelerimizin dedelerinin kanlarıyla inşa ettikleri ülke bu muydu ? tabi ki hayır... ama biz bu hale getirdik bu ülkeyi. oturup ahkam kesmek, suçu başkalarına atmak kolay ama bu ülkeyi bu hale getirenleri başa getirenler de biz değil miyiz ? yada yıllar önce uğruna canlar verilerek alınan bağımsızlığımızı sessizce kollarımızın arasından çekerlerken uyuyanlar veya daha da kötüsü kendi cepleri dolsun diye göz yumanlar ? hepsi bizim suçumuz... eee peki sen bu vatana bu hale getirdikten sonra uğruna ölmüşsün ne yazar ? bu ülke için canını feda edenler haklarını helal edecekler mi sanıyorsun o zaman ? yada bir şey değişicek mi ? uyuyanlar uyanacak, sahtekarlar durdurulacak mı o zaman ? benim umudum yok pek...
uzun lafın kısası ben bu devlet icin ölmem arkadaş söylemi insanın içini acıtsa da söylene de kızamıyor insan şu duruma bir bakınca...
