benim için yeri çok ayrı olan emrah serbes kitabıdır. kitabı okuduğum gün -on iki şubat iki bin on dört- benimle aynı yaşta olan, aynı okulda okuyan genç bir insanın ölüm haberini aldık. arka masamdan gelen hıçkırık seslerine tezat oluşturan bir şekilde yer yer kıkırdadım okurken. okudum, okumasam ağlayacaktım. bu sebepten bu kitap bende biraz duygularımı bastırma çabamı, biraz hıçkırık sesini, biraz da sesiz okulda yankılanan kapı gıcırtısını hatırlatır.
