onu öldüreceğim. mutlaka öldüreceğim
nefes alışıyla, yürüyüşüyle, gülüşüyle, uyumasıyla, konuşmasıyla...varlığıyla işe yaramaz bir hata sadece. bütün insanlar birer hatadır, bazıları felaketlere yol açan hatalardır. değil var olmak, dünyaya ölü bir bebek olarak gelmek bile fazla bazılarımıza. ama hiçbir hata çözümsüz değildir bence. evet evet hiçbir hata sonsuzluğu içinde barındıracak kadar güçlü değildir
onu öldüreceğim. hiç acımadan, yalvarmasına bile fırsat vermeden. yalvarmakta bir haktır sonuçta. bazı yaratıkların yalvarmaya bile hakkı yoktur. gözyaşı dökmek, pişman olduğunu söylemek ve belkide son defa af dilemek. hayır buna asla fırsat tanımayacağım. 9 ayda dünyaya gelmiştir sanırım, ben ona 9 saniye bile vermeyeceğim.
onu sevmiyorum, ondan nefret etmiyorum, onu özlemiyorum...
bütün duygularım kendime karşı. bütün duygularım tek bir noktada birikiyor: öfke.
nefret etmeye ve öfke duymaya değer miyim bilmiyorum. umrumda değil açıkçası. sadece bu kadar zaman sonra bir insana kendimi anlatacak, ruhumun ve aklımın kapılarını açacak ne vardı anlamıyorum. bu kadar aptalca bir hata, benim gibi bir aptal için bile fazla. anlatırken neyi bekledim? anlaşılmak mı? hayır değil. insan anlaşılmayı beklediği anda kaybeder. kimse kimseyi anlamak için dinlemez. sadece bunu yapması gerektiği ve bir işe yaradığını hissetmek için katlanır bir süre.
bana katlanmamalıydı. bu bana bile fazla.
evet bu gece yapacağım bunu. önce kendimi sonra onu öldüreceğim.
