sehir; tozlu, paslanmis bir kalabalik sokaklara yayilmis. aralarindan gecerken ucusmuyor hic biri; kaldirimlari oyle sahiplenmisler ki.
bir hikaye biterken, sac diplerine bakarak yururum o karmasanin. gorurum, yere dusurduklerini. bazilari bana benzer, bazilari sana. bilmiyorum; guc verir belki de sana benzeyenler. belki de bu yoksunlugu sol bilegime takip, kendimi cok yakistigina inandirip gururla tasiyorum. bir saat kadrani gibi yaklasirken son gorus sireni.
sehir; umursamazmis gibi soguk, umursamazmis gibi sicak ve terli. her sekilde bolca sen'li ama caktirmiyor sanki. suclamiyorum. belki ona da agirdir bu yuk.
kent; yuzlerce fotograf kadrajinda gozlerimin. hic biri gulumsemiyor, hic biri aslinda yok. hic biri gonderilmemis dogru adrese.
ben; sadece bir charlie chaplin gulusuyum. birazdan sonecegim.
