bugün kalbimi yokladım
ama sen yoktun
yavaş yavaş siliniyordu
bıraktığın o izler
o kadar sığ değillerdi.
yine de iyileşiyordu..
adın geçince duracak gibi olan kalbim
varlığını bilince tutulan nutkum
artık hissiz ve duyarsızdı
ne adına ne sanına.
çok yaş aktı
zamanında yeşilinde kaybolduğun bu gözlerden.
sebebi ne miydi, bilirdin.
çocuk kalbimi kırdığın.
benden beş sene evvel var da olsan bu dünyada
bazı zamanlarda görürdüm.
hala küçüktün.
gün çıkacak, gece olacak
ama ben seni yine affetmeyeceğim.
