Türkiye Cumhuriyeti sınırları içinde yaşayan ve Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan gayrimüslimler hiçe sayılarak son derece saygısızca, bencilce ortaya atılmış, cehalet ve şuursuzluk kokan faşist söylem.
Avrupa ülkelerinin hristiyan ülkeyiz tarzı çıkışları bizim ülkemizle mukayese edilemeyecek kadar farklı bir konudur. Yani onlar hristiyanız diyorsa biz de müslümanız deriz şeklindeki bir yaklaşım at gözlüğü ile dolaşmak anlamına gelir.
Ülkemizde mevcut olan tartışmaların temeli zaten islami yaşam tarzı ile batılı yaşam tarzı arasında yapılamayan tercihe dayanıyor. Bir yanda islamın gerekleri, diğer yanda batının rahatlığı ve refahı, bu tuhaf milleti kıskaca almış habire preslemektedir.
Avrupalı ülke hristiyanız demekte bir zarar görmemektedir, çünkü hristiyanlık islam kadar keskin hatlara sahip, insanları kısıtlayıcı bir din değildir. Hristiyanlık dinindeki kavramlar, uygulamalar insanların günlük yaşamını doğrudan etkilemez. Avrupa ramazanda içki içmeyi, başı açık gezmeyi, din eğitimini tartışmaz, çünkü bunları engelleyen dini kıstasları yoktur.
Eğer batıya yüzünü dönüyorsan, batılı gibi olmak istiyorsan, medeniyet olarak bunu algılıyorsan, batıdan alacaklarını keskin hatlarla belirlemelisin.
Dinin örtünmeyi emrediyorsa, ama batı medeniyeti başı açık gezmek anlamına geliyorsa, ikisinden birini tercih edeceksin, tercih yapana da saygı göstereceksin. Oyuncak paylaşamayan embesil çocuklar gibi kısır tartışmalara girildiği sürece bu paradoks asla ortadan kalkmayacaktır.
Diğer bir tuhaf husus da, islam dininin her kesim tarafından farklı yorumlanmasıdır. Yani kesin hükme varılamamış bir çok konu vardır. Oysa Hristiyan avrupa bu konuda oldukça şanslıdır * çünkü hristiyanlık dünyasının yaşam biçimi papalık tarafından belirlenir. Papa varken kimse dini kriterleri tartışamaz, papa son noktadır, sözünün üstüne söz söyleyen olamaz. Ortaçağda gerçekleştirilen papalık karşıtı reform ve rönesans dahi bir yerden sonra din çemberi içinde kalmıştır. Kaldı ki onların dertleri başını örtmek, kıçını açmak değil, yaşam şartlarını iyileştirmekti.
Müslümanların ise böyle bir karar merci bulunmadığından, bazı hususlar havada kalmakta ve kesin hükme varılamamakta, bu da toplumsal tartışmalara sebep olmaktadır. Mesela müslümanların da papa kadar yetki sahibi bir makamı olsaydı, eminim dinle ilgili tek bir konu dahi tartışılmazdı.
Osmanlı Devleti döneminde bu amaca hizmet eden hilafet makamı vardı. Lakin bu hilafet makamı dini kriterler hususunda bir karar merci olmaktan çok, papalıktan daha vahim bir şekilde kişisel menfaatlere hizmet makamı olarak faaliyet gösteriyordu ve türkiye cumhuriyeti ile birlikte ortadan kalktı.
Tüm bunlardan ötürü, ülkemizdeki din tartışmaları asla bitmeyecektir.
Çözüm ne diye sorarsanız vallahi ben de bilmiyorum.
