az önce durduk yere nasıl olduysa yıllar sonra birden hatırladığım bir anımdır.
yeni bir eve taşınmıştık ama babamın sorumsuzlukları ile eski kiracıların ahlaksızlığı yüzünden çok büyük bir elektrik borcumuz vardı ve elektriklerimiz kesilmişti. o zamanlar çocuktum daha, hayattaki tek amacım okula gitmek ödevlerimi yapmak ve tv izlemekti. elektrikler olmayınca tv izleyemiyordum sanki dünyalar başıma yıkılmıştı.
aradan uzun zaman geçmişti hala borç ödenmediğinden elektrikler yoktu. bir bayram ertesiydi, babamı elinde bi tomar para sayarken gördüm ve anneme o paraların ne olduğunu sordum. annemde elektrik borcu için olduğunu az bi miktar daha biriktirirsek elektriklerin açılacağını söyledi. öyle sevindiğimi hatırlamıyorum... hemen gidip bayramda topladığım harçlıklarımı çıkardım anneme verdim, bunlar yeter mi dedim. annem gülümseyip bir şeyler dedi sonra parayı babama verdi... sonra da elektrikleri açtırabildik.
anlamadığım bu durumu o yaşta ben mi babamdan daha çok önemseyip yardımcı olmaya çalışıyordum yoksa babam küçücük bir çocuğun bayram harçlıklarını alabilecek kadar alçalmış mıydı. cevabı ne olursa olsun babamdan kendimi bildim bileli nefret ediyorum.
