Aklini herhangi bir inancla bozmus, inancin kendisinden cok, o inancla bir kimlik sahibi olmaninin hesabindaki insanlarin davranis bicimi. Bu davranis bicimi baska insanlarin kabul yoluyla o inanca dahil olmalarina acik her turlu dinde ve mezhepte kendini gosterir, dogumla kazanildigina inanilan din ve mezheplerde elbette ki bu davranis yersiz olacaktir.
Kisinin kendi inandiginin herkes tarafindan inanilan bir inanc olmasini istemesi ve inancini yaymak ugruna zorbalik pahasina bir caba gostermesi had safhada ilkel bir davranistir. Inanc kisi ile inandigi arasinda bir olgudur. Inananin inanmaya olan istegi ve ihtiyaci inandigina onu yakinlastirir. Elbetteki inanclarin toplumsal bir yonu de vardir, ayni inanci tasiyan insanlarin birbirine yakinlasmasi ya da farkli inanca sahip insanlarin daha az ortak duygu icinde bulunmalari bir gercektir. Fakat sizin inandiginiz seyin dunyaya egemen olmasini istemek, inancinizin takipcilerinin sayisinin artmasini dilemek, baska inanclara oranla az kalmasindan uzuntu duymak, diger insanlarin neden sizin inandiginiza inanmadigini sorgulamak; inanci inanilana yakinlik ve bagliliktan oteye bir yere, inanc ile kimlik ve iktidar sahibi olmak istemeye goturur ki bu dupeduz hastalikli bir davranis bicimidir.
Bu baglamda "Turkiye musluman bir ulkedir ve musluman kalacaktir" soylemi duygu ve dusunce yonunden az gelismis bir soylemdir ve "Turkiye'nin neye inandigindan sana ne; sen neye inanmak istiyorsan ona inan" turunden cevabi hak eder.
