dört senedir arkadaşlarıma osuruktan hoşlanmadığımı ve yanımda yapmamalarını söylüyorum. kokusunu elbette sevmiyorum, fakat sesi ahbap durumuna gelmiş kişiler olarak rahatsız etmiyor aslında beni.
böyle söylememin asıl nedeni ise bu ahbapların kendileridir ayrıca. bir arkadaş ortamında osuruk bu kadar kısa bir sürede sıradanlaşmaz be kardeşim! baktım bunların götleri çatır, çutur ses çıkartıyor, ben de böyle bir şey salladım! başlarda saygı duyulduysa da yavaş yavaş bu direncimi de kırdı ipneler.
ben de dört sene boyunca tutmak zorunda kaldım, içimde patladı tüm osuruklarım! artık rahatım, iki haftam kaldı zaten, ohh be! zoooort! *
edit: söylediğime bin pişman olmuşumdur! bunu duyan tüm arkadaşlarla hiç çekinmeden, adeta geç kalınmış günlerin acısını çıkarmaktayız. lakin ben alışmışım eski duruma, şimdi de normale dönemiyorum.
