doğarken öleceğimizi bile bile doğduğumuzdan mıdır ağlamamız, asla bilemiyorum. ancak durum bundan farksız. herkesin ölümüne birer birer şahitlik ettiğimiz yaşam bize bir ara zor geliyor, sonra ölüm acısını da unutuyoruz ya, işte sanırım aradaki ince çizgi bu.
umarım daha fazla ölüm görmeyiz, belki biz önce gideriz, ne olacağını bilememek de amma bi muallak.
