ilginç bir biçimde hem kürtçüler, pkkcılar; hem de mangalda kül bırakmayan ateşli milliyetçiler de bu hareketten rahatsız.
hadi kürtçüleri anlıyorum. adamlar türkün sırtından geçinmek varken ellerindeki ranttan olup egeden, marmaradan, akdenizden ayrılıp ortadoğunun dibine gitmek istemiyorlar. peki ya türkçülerin bir kısmına ve aşırı milliyetçilere ne demeli? kürt belasından ilelebet ve kesin kez kurtulmanın nesi türk milleti için bir kayıp olabilir?
kürtçü terör elbet askeri müdahaleler ve sert tedbirlerle bitilir. peki ya bir devletin var olduğu süre boyunca sürekli askeri müdahaleler ve karışıklıklara karşı tedbir almakla ömrünü tüketmesi ne kadar sağlıklı olabilir? sürekli yitip giden kaynaklar, devletin en küçük bir zaafiyetinde arkadan kurşun yiyecek olan askerler, polisler, öğretmenler, memurlar... üstüne ülkenin sürekli diken üstünde yaşaması, dünyanın bütün özgürlüklerini versen de beleşe yaşama özlem duyan, sürekli daha fazlasını isteyen; yobaz, feodal düzene sıkı sıkıya bağlı, ortadoğulu, asalak bir halkla ilelebet yaşam...
kusura bakmayın! insan ömrü oldukça kısa ve kalıcı sıkıntılarla uğraşamayacak kadar değerli. hiçbir aklı selim türk bir kuzey italya, katalunya, california olabilecekken bangladeş, pakistan, çin olmayı seçmez. varsın ülkenin görünürde bize ait olan ama gerçekte bize hiç ait olmamış bir bölümü siktir olup gitsin. eğer ülkemiz daha demokrat, daha medeni, daha ileri, tam anlamıyla cumhuriyetçi, milliyetçi ve yenilikçi bir ülke olacaksa buna fazlasıyla değer.
hatta bir an için şöyle düşünün: şu ana dek teröre ayrılan para ülkemiz için hızlı tren yollarına, geniş tekno parklara, üniversitelere, ar-ge çalışmalarına ve ileri teknolojili tarım ve hayvancılık alanlarına ayrılsaydı, o türkiye'nin yanında bugünkü türkiye'yi özler miydiniz? ben hiç sanmıyorum.
