önceleri, olmayan şeyi oldurmaya çalışmaktır. gözyaşı, üzüntü, uykusuz geceler, kaderi zorlama, çaba çaba çaba. tüm bunlar enkaza dönüştürür insanı. ama çok çalışınca el, kol nasıl yorulursa, ruhunuz da yorulur. ruhsuz olursunuz, duygular körelir. nasır tutan eller gibi, kalbiniz de nasır tutmuştur artık.
