türkle iş yapılmaz mottosunu kafama tekrar kazıdı bu gece. refah partisi benim, haritada herkes takım zaten, ben de 2 adet takım arkadaşı edinmişim oynarken, iyi de oynuyoruz. zirveyi zorlarken bir hücre gördüm. türk zaten belli, refahı görüp saadet almış. güldüm baya, adam küçücük bir de. iyice besledim ibneyi. o da bizimle takılmaya başladı. 4 kişiyiz, baya can yakıyoruz. her şey güllük güllistanlıkken sen git takım arkadaşını ye, yarısını bana getir. ne yapayım, yok verme mi diyecem. öbür eleman da bu işe bozuldu, başka biriyle takım arkadaşı oldu. 2 kişi oynuyoruz. yine baya iyiyiz, 15 binleri görmüşken, hücreleri paylaşırken iş kazasına kurban gittim. anında geri döndüm, adamın yanına gittim, herif vermiyor lan bir şey. 1 iste, 2 iste, yok. adam 30 saniyede takım arkadaşı edinmiş, beni tanımamazlıktan geliyor yahu. baktım vermeyecek, diğer eski arkadaşlara gideyim dedim, biri başta verir gibi oldu, sonra etrafındakiler yedi beni. diğeri zaten olayı mesele yapmış, w atıyorum dönüp zıt tarafa gidiyor. kaldım öyle.
