Arkadaslarimla aramin bozulmasi. Evet bu sekilde tanistim onunla.
Kimsem yoktu, hic kimse benim yanimda degildi. Sonra bu sozluge uye oldum. Iyi ki de olmusum. Aylar gecti, onu bulabilmek icin aylarca bekledim. Ayni sirada ygs maratonu devam ediyordu tabii ki benim icin. Ygs bitmisti ve gercekten cok kotu gecmisti. Ygsden sonra yazdigi bir entry sayesinde onunla tanistim. Onun da sinavi iyi gecmemis ve benim yasadigim benzet seyleri yasamis sinav sirasinda. Bu sekilde muhabbet etmeye basladik. Sonra birbirimizi 2 ay boyunca her gun iyice tanıdık. Arada kilometreler bile vardi. Ama biz birbirimize o bozulmamasi gereken bozulmayacak sozu verdik. Biz sonsuzluga giden iki biletin sahibi olmuştuk.
O kadar mesafeye ragmen onun sehrine gittim. Aileden gizleyerek bunu yapmak buyuk caba ve fedakarlik gerektiriyor. Sirf onu gormek icin 800 kilometre fazladan gitmek zorunda kaldim. Ama onu gormek, ona bir an icin sarilmak her seye degerdi. Iste bu onu ilk gorusumdu.
Eger ben arkadaslariyla arasi bozulup kenarda kalan birisi olmasaydim, ygs kotu gecmeseydi onu asla taniyamazdim. Şu an bence baglari sıkı ve kolay kolay kopmayacak bir iliskimiz var. Yaklasik 4 aydir da suruyor. Ufak tefek seyler canimizi sıksa da biz kim oldugumuzu biliyoruz ve yola devam ediyoruz. Ben asla pes etmeyecegim.
Unutmayin, onemli olan nerede tanistiginiz degil kiminle tanistiginiz. Ve eger sorun mesafe ise size soruyorum nasil olur da kalbimin sahibi olan o kisi uzaklarda olmasina ragmen bana herkesten daha yakin olur?
