elimdeki madalyonu ters çevirirsem ya da bir başka deyişle insanın duygusallığını ele alırsam evet iki şehrin hikayesini yorumlamak, algılamak ve yadırgamamak daha kolaydır hatta doğaldır.
oysa orda doktoru, kızını ya da onların hikayesini değil de dükün arabasını durduran zavallı kadının hikayesini anlatmış olsaydı charles dickens belki de romanı çok daha farklı okuyacaktık, muhtemelen tuttuğumuz saflar değişecekti.
ha bir de şu dikkatimi çekmiştir iki şehrin hikayesi' nde, tüm bu kana susamışlığı bu denli korkunç bulmak bu şiddeti yaratan daha güçlü, ondan da güçlü olan esaret, kölelik düzenini hiçe saymayı gerektirir, yani başlı başına bir ironiyi. romanı okurken bu ironiyi görebilmek lazım sanırım.
